Στην έκθεση Art Nouveau στο Μουσείο Μπενάκη

                                      στην είσοδο της αίθουσας

                                άποψη ολόκληρης της αίθουσας που φιλοξενεί την έκθεση

                                             το βιβλίο της έκθεσης διανέμεται δωρεάν

                                                επιδαπέδιο βάζο Emille Galle

                                              λάμπα "χελιδόνια"  Εmille Galle

                                                  γλυπτό  "φύση'
                                                 Alfons Mucha

                                         λάμπα "χορεύτρια με πέπλο"
                                           Raoul Larche

                               εφαρμοστό περιδέραιο, χρυσός, διαμάντια, κέρατο
                                                  Lucien Gaillard

                                    πορσελάνινο φλιτζάνι με πιατάκι
                                                  Theo Schmuz-Baudiss

                                       ηλεκτρικός βραστήρας, ορείχαλκος
                                              Peter Behrens

                                 βάζο "γοργόνα", πηλός υψηλής θερμοκρασίας [stoneware]
                                                       Hans Christiansen

                                            πορσελάνινο σερβίτσιο  καφέ
                                                     Henry van de Velde

                                                  ταπισερί "πέντε κύκνοι"
                                                       Otto Eckman

                                      περιδέραιο, χρυσός και πολύτιμοι λίθοι
                                                   Koloman Moser

                                   βάζο "Candia-Silberiris", ιριδίζον γυαλί
                                           Maria Kirschner - Koloman Moser

                                                            πλακίδια
                                                            Josef Maria Olbric

                                                                          ο χορευτής

                                      επιτοίχειο πιάτο "κορίτσι με μαργαρίτες"
                                             Max Laeuger

                                                                      σαλόνι, μαόνι και βελούδο
                                                                          Henry van de Velde

                                                  το μειωμένο εισιτήριο της έκθεσης

                                          στην είσοδο του μουσείο στη Βασιλίσσης Σοφίας

Στην έκθεση του Δημήτρη Λάμπρου "Αναζητώντας φωνές» στο βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone

Η έκθεση φιλοξενείται στο βιβλιοπωλείο
free thinking zone
Σκουφά 64 και Γριβαίων, Κολωνάκι,

Λούξεμπουργκ, ντε Μποβουάρ, Γκόλντμαν
μολυβοκάρβουνο σε χαρτί

Γ. Σεφέρης
μελάνι σε χαρτί

πώς εκτίθεται η προσωπογραφία στην κολώνα μέσα στο βιβλιοπωλείο

Φελίνι και Μαστρογιάννι

Γιάννης Κουνέλλης
μελάνι σε χαρτί

Μαγιακόφσκι
μολύβι και κάρβουνο σε χαρτί

Καζαντζάκης
μολύβι και μελάνι σε χαρτί

Στο «Free Thinking Zone», Σκουφά 64 και Γριβαίων, στα σύνορα Εξαρχείων και Κολωνακίου
 Έκθεση του εικαστικού Δημήτρη Λάμπρου  με θέμα 
«Αναζητώντας φωνές», 
σε επιμέλεια του Ευθύμη Λαζόγκα (Πανεπιστήμιο της Σορβόννης - Paris I-Panthéon -,Διδάσκων Ιστορίας της Τέχνης, ΑΣΚΤ, μεταπτυχιακό Εικαστικών τεχνών, επιμελητής εκθέσεων).
Ο επιμελητής της έκθεσης Ευθύμης Λαζόγκας σημειώνει: 
«Ο μοναδικός έντιμος δρόμος για έναν διανοούμενο όπως έλεγε κι ο Παζολίνι, είναι να καταγγέλλει, χωρίς φόβο, ό,τι τον κάνει να υποφέρει. Ο πνευματικός και εικαστικός κόσμος είχε πάντα το ιστορικό χρέος να αφυπνίζει συνειδήσεις σε καιρούς χαλεπούς, να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά προτείνοντας ρήξεις απέναντι στην καθεστηκυία τάξη και την μικροαστική συντήρηση. Ο άνθρωπος ζει σήμερα την χειρότερη αυτοταπείνωση του συνειδητοποιώντας πως οι αρχές, οι αξίες και οι ιδεολογίες του ποδοπατήθηκαν άγρια στο μέτρο που ο ίδιος περιόρισε την αξιοπρέπεια του στα όρια του χρήματος. Την καθοριστική στιγμή της απώτατης παρακμής και της μελαγχολίας, ο δημιουργός πρόσκαιρα αναζητά αλλότριες φωνές, αλλοτινών ηρώων, ταυτίζεται μαζί τους όταν ο ίδιος σιωπά, αγιοποιεί το παρελθόν, μυθοποιεί τα είδωλα, σαν άλλος Μεγαλέξανδρος αναζητά το φάντασμα του Αχιλλέα να’ρθει να τον παρακινήσει να ξανασηκωθεί απ’τον πνευματικό του τάφο πανέτοιμος για μια καινούργια ένδοξη εκστρατεία. Τούτο το πισωγύρισμα στους ήρωες από εσωτερική ανάγκη ωθούσε παράδοξα πάντοτε την ανθρωπότητα προς τα εμπρός. Μεγαλώσαμε με πόστερ διασημοτήτων στους τοίχους όταν κάποτε οι προηγούμενες γενιές είχαν στο προσκεφάλι τους το απλό σχέδιο ενός ποιητή, ενός στοχαστή, ενός μεγάλου μουσουργού που έμοιαζε με ιππότη του παραμυθιού στα όνειρα που έπλεκαν μέσα μας τα έργα και τα λόγια του. Σήμερα κοιτώντας να σχεδιάσεις μέσα από μια φωτογραφία έναν μεγάλο δημιουργό είναι από μόνη της μια χειρονομία να ξαναγγίξεις το μύθο, να ανασύρεις μια εκλιπούσα μορφή, ν’ ακούσεις την δόνηση της φωνής του, να νιώσεις την ανάσα και την αγωνία του, να ξαναζωντανέψεις μέσα από τις ρυτίδες του τα έργα και τις μέρες του. Στην εποχή της φωτογραφίας, η μορφοπλαστική δυναμική του σχεδίου παραμένει αναντικατάστατη καθώς μπορεί να εξερευνήσει και να διεισδύσει πολύ πιο πέρα από ένα τυχαίο ινσταντανέ ή μια στημένη στάση που μετατρέπει υπό το πρίσμα της διασημότητας τον εικονιζόμενο δημιουργό σε εμπορικό προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης μπορεί να ψηλαφίσει μέσα από την φυσιογνωμία και την έκφραση του διάσημου μοντέλου του τις βαθύτερες ψυχικές πτυχές του έτσι όπως τις εκλαμβάνει ο ίδιος αντικατοπτριζόμενος μέσα από τα νοερά μάτια του προτύπου του. Έτσι με έναν πλατωνικό τρόπο ο δημιουργός ταυτίζεται με το εικονιζόμενο είδωλο του κι ένα μέρος του βαθύτερου είναι του αποτυπώνεται ως μέρος της εικονιζόμενης μορφής που εκλαμβάνεται ως αδελφή ψυχή, ως πρότυπο προς μίμηση. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινούνται τα σχέδια του Δημήτρη Λάμπρου που κάθε άλλο παρά παραστατικός καλλιτέχνης είναι στη μέχρι τώρα εικαστική διαδρομή του. Η ενότητα αυτή προέκυψε από εσώτερη ανάγκη να ξαναζωντανέψουν οι φωνές και το στίγμα όλων εκείνων που ονειρεύτηκαν έναν κόσμο πιο ποιητικό, πιο ελεύθερο, πιο ανθρώπινο.»
Ο ζωγράφος Δημήτρης Καρατζάς, απόφοιτος ΜΕΤ, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και απόφοιτος Σκηνοθεσίας της Σχολής Σταυράκου, σημειώνει σχετικά: 
«Δεν είναι τυχαίο ότι λίγο πριν την εμφάνιση της πρώτης φωτογραφίας το 1826, από τον Niépce ο David ζωγραφίζει το μεγαλύτερο αριστούργημά του "Τον θάνατο του Μαρά" (1793), τη στιγμή που η εικονογραφία του πορτραίτου τουλάχιστον στη Δυτική τέχνη, φτάνει να απεικονίζει τον ήρωα στη μεγαλύτερη στιγμή της δόξας του αυτή του θανάτου του.
Εκείνη την εποχή κάνει την εμφάνισή της η φωτογραφία. Η χρήση της φωτογραφίας έπαιξε έναν διπλό ρόλο μέχρι τις μέρες μας από την μία να δηλώνει την καταδίκη της «αύρας» και από την άλλη να μεταμορφώνει το κοινότυπο.
Ως ναυαρχίδα της αστικής εκπραγμάτωσης η φωτογραφία φαίνεται πως συμφιλίωσε πολλές αντιφάσεις στο εσωτερικό της.
Ήταν η θαυματουργή ουσία που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επούλωση του τραύματος που άφησε ,σε συμβολικό επίπεδο τουλάχιστον, ένας ήρωας με κλειστά τα μάτια την στιγμή που πεθαίνει για τις ιδέες του σε μια κοινότυπη καθημερινή σκηνή στο μπάνιο του.
Ως εικαστικός το να ζωγραφίζεις από την φωτογραφία σημαίνει να πηγαίνεις πάλι πίσω σε αυτή την πληγή που κάποτε επουλώθηκε, να την ανοίγεις και να την διαβάζεις αδιάλειπτα.
Η διαδικασία αυτή γίνεται πιο προσωπική όταν τούτο συμβαίνει με όχημα το σχέδιο, γιατί ενώ μπορεί να έχουμε στη διάθεση μας μια δορυφορική λεπτομερέστατη εικόνα, τις περισσότερες φορές χρειαζόμαστε μια απλή σχεδιαστική γραμμή πάνω σε έναν χάρτη για να βρούμε το δρόμο μας.
Το να σχεδιάζεις από μια φωτογραφία σημαίνει να ανοίγεις την πληγή και να την ξαναράβεις με τα δικά σου ράμματα. Σε αυτή την προβληματική κινείται και η δουλειά του Δημήτρη Λάμπρου.»

Ο  εικαστικός Δημήτρης Λάμπρου: σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών από το 2004-2010 με καθηγητή τον Γιώργο Λαζόγκα.
Στη συνέχεια φοίτησε στο Μεταπτυχιακό Εικαστικών τεχνών της ΑΣΚΤ (2011-2013) από όπου αποφοίτησε με Άριστα.
Το 2011 συμμετέχει στην Μπιενάλε Ευρώπης και Μεσογείου με τίτλο: Symbiosis, Rome, Italy / Thessaloniki / Gr.
Το 2013 συμμετέχει με ανεξάρτητη επιμέλεια σε ατομική παρουσίαση του έργου του στη Διεθνή Συνάντηση σύγχρονης τέχνης Remap 4 με τίτλο: Story as a dream / Athina / Metaxourgio / Gr.
Το 2013 εκθέτει σε μια Ιστορική έκθεση της Γκαλερί Λόλας Νικολάου μαζί με έργα του Βλάσση Κανιάρη με τίτλο : 1+3
Το 2014 συνεκθέτει με τον Δάσκαλο του Γιώργο Λαζόγκα στη Γκαλερί Λόλα Νικολάου με τίτλο: Δυο γενιές / Τρεις γραφές.
Έχει Ιδρύσει την ομάδα Lustspiel με την οποία συμμετείχαν σε διάφορες εικαστικές δράσεις στην Art Athina το 2013 και 2014.
Είναι ιδρυτής της ομάδας «Δίπολα» μαζί με τον Θεωρητικό της τέχνης κι επιμελητή εκθέσεων Ευθύμη Λαζόγκα με επιμέλεια του οποίου πραγματοποίησαν την έκθεση με τίτλο Δίπολα στη Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων.
Έχει συμμμετάσχει στην έκθεση χειραγώγηση στη Γκαλερί Depo Darm, Athena και συμμετείχε με ατομικές και ομαδικές παρουσίες σε πολλές από τις διοργανώσεις της Art Athina.
Το 2016 συμμετείχε στη Διεθνή συνάντηση σύγχρονης τέχνης Back to Athens 4.
Ετοιμάζει με συν-επιμέλεια του Ευθύμη Λαζόγκα ( θεωρητικού της τέχνης, διδάσκων του μεταπτυχιακού εικαστικών τεχνών της ΑΣΚΤ ) μια μεγάλη συνάντηση νέων και σημαντικών παλαιότερων εικαστικών καλλιτεχνών με θέμα «το Κρυπτόν» που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του 2017.

Γενικές Πληροφορίες:

Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Απριλίου και ώρες: 7 – 10 μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης: Έως τέλη Ιουνίου. 

Free Thinking Zone 
Σκουφά 64 και Γριβαίων,
Κολωνάκι, Αθήνα
Ώρες Λειτουργίας: 9π.μ. – 9μ.μ. από Δευτέρα έως Κυριακή 
Τηλ. 210 3617461

http://www.freethinkingzone.gr/
Σελίδα στο facebook: https://www.facebook.com/FreeThinkingZone/?fref=ts

Στην έκθεση ζωγραφικής της Maria Lassnig

Άτλας

Κόκκινη καρυάτιδα, 1982

Γέννηση της Αφροδίτης, 1984

Ο Ζευς με την Ευρώπη κολυμπά προς την Κρήτη, 1994

Γυναίκα Λαοκόων, 1976

Αρπάζοντας τον ταύρο από τα κέρατα, δεκαετία 1980

άποψη της αίθουσας της πινακοθήκης του δήμου Αθηναίων στο Μεταξουργείο, πλατεία Αυδή

η οπτική εποχή, 1985-1986

ο εαυτός μου ως αγελάδα

φιγούρα ματιού, 1993

νύμφες του Woerthersee


ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ:
γυναικεία χειραφέτηση
επανερμηνεία του μύθου
διακωμώδηση αρχαίων/σύγχρονων μυθολογιών
συνειδητοποίηση μέσω του σώματος [Körpergefühl]
art informel Tachisme ευρωπαϊκός αφηρημένος εξπρεσιονισμός

Στην έκθεση του Νίκου Τρανού White Power

στην είσοδο της έκθεσης

ο κύριος χώρος με τα γλυπτά

σταυρός

3 σταυροί

"καθεδρικός"

σταλαγμίτες

φωλιά

εστία

αλληλογραφία


Σκίτσα μεγέθους περίπου Α4 στους τοίχους της έκθεσης:

16 Μαρτίου-21 Απριλίου

Νίκος Τρανός,

"White Power"

Εγκαίνια Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017, 20.00
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20

Η Γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει την εγκατάσταση ''White Power'' του Νίκου Τρανού. Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 16 Μαρτίου έως τις 21 Απριλίου 2017.

Ο Νίκος Τρανός (γ. 1957), γνωστός από τις εγκαταστάσεις του με κύριο γνώρισμα τις συσσωρεύσεις, χρησιμοποιεί συνδυαστικά πολλά και διαφορετικά υλικά και μέσα για να αφηγηθεί τις «ιστορίες» του. Το εν εξελίξει έργο με γενικό τίτλο ''White Power'' ξεκίνησε το 2007 και περιλαμβάνει διάφορες ενότητες που σχολιάζουν πραγματικές και φανταστικές καταστάσεις.

Στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη ο Νίκος Τρανός παρουσιάζει μια εύθραυστη πολυσυλλεκτική εγκατάσταση μεγάλων διαστάσεων που αποτελείται από:

• Γλυπτά από ψημένο άργιλο και οικιακά έπιπλα. Τα έπιπλα σκουπίδια που βρίσκει εγκαταλειμμένα στους δρόμους της Αθήνας, μάρτυρες αστικών βιωμάτων αλλά και ανθρώπινων μέτρων, κτίζουν μια ασφυκτική δομική σχέση με τα υπερμεγέθη κεραμικά που τα καταλαμβάνουν, τα καταπλακώνουν, τα εγκλωβίζουν ή και τα εξαφανίζουν. Τα κεραμικά είναι φτιαγμένα από διάφορα χώματα, αργίλους, πορσελάνες, υαλώματα, χρώματα, κόλλες, σμάλτα, ψυχρά και θερμά, ψημένα δύο και τρεις φορές στους χίλιους βαθμούς κελσίου. Ο άργιλος αποτελούσε και αποτελεί πρωτογενές δομικό υλικό για τελετουργικά εργαλεία, γλυπτά, οικιακά χρηστικά σκεύη, διακοσμητικά παντός είδους και κυρίως είναι οικοδομικό υλικό. 
• Μία φρίζα ύψους 30cm και 50 περίπου μέτρων μήκος με τίτλο Green Park διατρέχει όλους τους χώρους της γκαλερί αποτελώντας δομικό αφηγηματικό φόντο της έκθεσης. Τα 250 σχέδια, 20x30cm, που την αποτελούν είναι ζωγραφισμένα με έγχρωμα στυλό σε χαρτί 250gr και με επιμέλεια σχεδιαστή αρχαιολογικής ανασκαφής, καταγράφουν διάφορες σύγχρονες αστικές ιστορίες· καθρεφτίσματα, θραύσματα από το μωσαϊκό του κοινωνικού γίγνεσθαι. 
• Μία βιντεοσκοπημένη δράση του 2010, με τίτλο Ασκήσεις ομοιοπαθητικής για στρατηγούς, στην οποία ο Τρανός σκηνοθετεί πραγματικές εκρήξεις καταστρέφοντας οικοδομές από ζαχαρόκυβους. 
• Το «χτίσιμο» ενός βιβλίου με αποσπάσματα από διάφορα βιβλία, έργο σε εξέλιξη και με αρχή το Αρκάνα 17 (1944) του Αντρέ Μπρετόν σε πέντε γλώσσες. «Η Αρκάνα 17 είναι ποίημα ελπίδας βασισμένο στον έρωτα και στην ελευθερία» (Ν. Κάλας). 
• Tέλος, την αλληλογραφία (1966-1971) ανάμεσα σε έναν μετανάστη στη Γερμανία και στη μάνα του στην Αθήνα. 

Όλα τα παραπάνω σκηνοθετούνται σε οικιακό και οικείο περιβάλλον σχολιάζοντας την καταστροφή σαν θέαμα. Η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στα αντικείμενα που αλλάζουν κλίμακα ως προς τους χρήστες τους και γίνονται απειλητικά, καθώς και η αίσθηση του κινδύνου ανατροπής, προκαλούν στον θεατή μια κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» που ενδυναμώνει τον κοινωνικό προβληματισμό που διατρέχει το έργο του Τρανού στο σύνολό του.

Δείγματα του White Power παρουσιάστηκαν στην έκθεση Battlefield στον πολυχώρο TAF (2010), στην έκθεση Greek Art, στην γκαλερί Sem-Art στο Μονακό (2011), στην 4η Μπιενάλε της Αθήνας AGORA (2013) με το έργο Παγετώνας 1, στην 5η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (2015) με το έργο Ένας παγετώνας στο τραπέζι μας –σχόλιο για τον «πυρηνικό χειμώνα» με αφορμή τη Φουκουσίμα.