Pablo Picasso (1881–1973)
Ελαιογραφία 2,43 επί 2,33 μέτρα.
Ένας διάσημος πίνακας, κήρυκας της μοντέρνας τέχνης και του ρεύματος του κυβισμού.
Πέντε γυμνές γυναικείες μορφές. Οι τρεις αριστερά με πρόσωπα επηρεασμένα από την ιβηρική τέχνη, οι δύο δεξιά με πρόσωπα - αφρικανικές μάσκες.
Εμφανής ο επηρεασμός από την πρωτόγονη τέχνη.
Η δεύτερη μορφή αριστερά, πιθανότατα ξαπλωμένη.
Η μορφή που κάθεται με την πλάτη στον θεατή έχει το πρόσωπο- μάσκα στραμμένο να τον κοιτάζει.
Η γυναίκα αριστερά τραβάει την κουρτίνα και αποκαλύπτει την ερωτική σκηνή.
Οι πέντε γυναίκες δεν επικοινωνούν καθόλου μεταξύ τους.
Ένας πίνακας ημιτελής;
Η νεκρή φύση στη μέση στο κάτω μέρος του πίνακα, φρούτα πάνω σε τραπεζάκι.
Ένας πίνακας άραγε εξορκισμού;
Ή μήπως το αρχικό θέμα ήταν η αλληγορία "Memento mori - υπενθύμιση θανάτου";
Αναπαράσταση των τριών διαστάσεων σε επίπεδη επιφάνεια.
Μάσκες, αντί για πρόσωπα, που σχεδόν έχουν απωλέσει κάθε στοιχείο ανθρωπιάς.
Αποδόμηση των εικονιζόμενων ανθρώπων και αντικειμένων σε κομματιασμένες επίπεδες όψεις - θραύσματα.
Άρνηση της προοπτική και της φωτοσκίασης.
Η φορμα υπερισχύει του θέματος.
Ο τίτλος του πίνακα δεν είναι γνήσιος. Τον επινόησε ο φίλος του ζωγράφου, και κριτικός τέχνης Andre Salmon, από το όνομα του κακόφημου (λόγω πορνείων) δρόμου Carrer d'Avinyó στη Βαρκελόνη.
Η άποψη του Λέο Στάινμπεργκ στο άρθρο του "Το φιλοσοφικό πορνείο" το 1972,
είναι ότι ο Πικάσο μπορεί να συνέδεε τον αρχικό πίνακα - μελέτη με τους κινδύνους της σεξουαλικής πράξης, αλλά όχι με την αμαρτία.
Η αλληγορία δεν έγκειται στη συνάντηση του άντρα με τη γυναίκα, αλλά έχει σχέση με την περιπέτεια της σύγκρουσης με την τέχνη.
Αυτό που λέει ο πίνακας είναι ότι αν δεχτείς ολοκληρωτικά και υποβληθείς στην αισθητική εμπειρία, αν την αφήσεις να σε "καταπιεί" και να σε "τρομοκρατήσει", τότε μετατρέπεσαι σε μυημένο...
Η άποψη του John Berger είναι ότι "οι δεσποινίδες":
"είχαν σκοπό να σοκάρουν. Επρόκειτο για άγρια, κατά μέτωπον επίθεση, όχι εναντίον της σεξουαλικής ανηθικότητας, αλλά εναντίον του τρόπου ζωής όπως τον έβλεπε ο Πικάσο - τη σπατάλη, την ασχήμια, την ασπλαχνία. Το ξεχαρβάλωμα σ' αυτό τον πίνακα είναι αποτέλεσμα της επιθετικότητας, όχι της αισθητικής.
Σήμερα εκτίθεται στο μουσείο μοντέρνας τέχνης, Museum of Modern Art, στη Νέα Υόρκη, που αγόρασε τελικά τον πίνακα το 1939.
Aπό πού πιθανόν επηρεάστηκε ο Πικάσο:
Οι λουόμενες 1898-1905
Paul Cezanne
Επηρεάστηκε ο Πικάσο από τις "λουόμενες" του Σεζάν που ολοκληρώθηκε μόλις δύο χρόνια πριν από τις "δεσποινίδες";
Henri Matisse
Άλλο έργο που μπορεί να επηρέασε τον Πικάσο ήταν "η χαρά της ζωής" του Ματίς.
Ιβηρική τέχνη 3ος ή 2ος αιώνας π.Χ.
(πριν να κατακτηθεί η χερσόνησος από τους Ρωμαίους)
παρόμοια με μάσκα που πρέπει να είχε δει ο Πικάσο σε έκθεση στο Παρίσι
Ας μην ξεχνάμε τον αφορισμό του Leo Steinberg:
"All art is infested by other art."
"'Ολη η τέχνη μαστίζεται από τέχνη."
Έργα του Πικάσο που σχετίζονται με τις "δεσποινίδες":
το "Nu aux bras levés" (1906 -1907).
%2C_pencil_on_paper.jpg/364px-Pablo_Picasso%2C_1905%2C_Nus_(Nudes)%2C_pencil_on_paper.jpg)
γραφίτης σε χαρτί
Άλλο έργο του Πικάσο, άσκηση για τις "δεσποινίδες";
μολύβι και παστέλ σε χαρτί.
[Βρίσκεται στο μουσείο τέχνης της Βασιλείας.]
Στον οίκο ανοχής μπαίνει ένας φοιτητής ιατρικής κρατώντας στο χέρι του ένα κρανίο. Τραβάει την κουρτίνα και βλέπει την ερωτική σκηνή.
Ένας πελάτης βρίσκεται στο κέντρο του σχεδίου περιτριγυρισμένος από πέντε γυμνές πόρνες. Μπροστά του ένα πιάτο με καρπούζι κι ένα δοχείο κρασιού.
Πίσω του γλυπτά από τη Νέα Καληδονία.
webliography
Picasso, Les Demoiselles d'Avignon [Khan Academy]
Les Demoiselles d'Avignon
Les Demoiselles d'Avignon [wikipedia]Les Demoiselles d'Avignon (ανάλυση του έργου)
Les Demoiselles d’Avignon [ΜοΜΑ]
The Brothel, c.1879 Edgar Degas
|
Gelett Burgess The Wild Men of Paris. [influential essay from May 1910 introduced French modern art to the United States] δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Architectural Record
| |
| Leo Steinberg The philosophical brothel. October, Vol. 44 (Spring, 1988), pp. 7-74 [σχετικά με τον πίνακα του Πικάσο, “οι δεσποινίδες της Αβινιόν”] pdf |
bibliography
Argan, G. C. & Bonito Oliva, A. (2014). Η μοντέρνα τέχνη 1770-1970. Η τέχνη στην καμπή του 21ου αιώνα. Ηράκλειο: ΠΕΚσελ. 278-280
Berger, J. (1980). The success and failure of Picasso. London: Pantheon
Cox, N. (2003). Κυβισμός. Αθήνα: Καστανιώτης
σελ. 72-98
Foster, H., Krauss, R., Bois Y-A., & Buchloh, B. (2013). Η τέχνη από το 1900. Μοντερνισμός, αντιμοντερνισμός, μεταμοντερνισμός. Tρίτη Έκδοση. Αθήνα: Επίκεντρο
σελ. 78-84
Gombrich, E. H. (1998). Το χρονικό της τέχνης. Β’ Έκδοση, μετάφραση της 16ης αγγλικής. Αθήνα : ΜΙΕΤ
σελ. 573-578
Pou, A. (2007). Πικάσο. Αθήνα: Καθημερινή
σελ. 122-123
Rhodes, C. (1994). Primitivism and Modern Art. London: Thames & Hudson
σελ. 88-91
Wertenbaker, L. (1972). The World of Picasso 1881-1973. Amsterdam: Time-Life Books
σελ. 64-71
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου