"Un dimanche après-midi à l'Île de la Grande Jatte"
1884–1886
του Georges-Pierre Seurat [1859-1891]
Αν αναλογιστούμε αυτό που έγραψε σαν κριτική στον Ιμπρεσιονισμό ο Ζολά:
"... το μεγάλο δυστύχημα με τους Ιμπρεσιονιστές είναι ότι είναι όλοι πρόδρομοι. Λείπει η μεγαλοφυΐα που θα επιβάλει τον τύπο..."
καταλαβαίνουμε γιατί ο Σερά γίνεται τόσο απόλυτος στα έργα του, εφαρμόζοντας μια θεωρία χρωμάτων βασισμένη στις επιστημονικές ανακαλύψεις της μοντέρνας οπτικής.
Ο ιεράρχης της Εταιρείας των Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών, 5 χρόνια πριν τον πρόωρο θάνατό του, μας άφησε τη "ζωγραφική του διακήρυξη",
εξαγνίζοντας τη μεταϊμπρεσιονιστική ζωγραφική του από οτιδήποτε το ρομαντικό. Εξοβελίζοντας τον αυθορμιτισμό, το τυχαίο/συμπτωματικό, κάθε ίχνος ενστικτώδους υποκειμενισμού, εφαρμόζει πιστά τους νόμους της φυσικής στον πίνακά του, στοχεύοντας σε μια απόλυτη αρμονία χρωμάτων και γραμμών.
Η νέα αυτή τεχνοτροπία λέγεται pointillisme (στιγμογραφία).
Η ακραία αυτή εφαρμογή των λογικών επιστημονικών κανόνων
καταλήγει σ' ένα εξώκοσμο αποτέλεσμα.
Λείπει κάθε ζωντάνια από μια σκηνή ανέμελης ξεκούρασης.
Όλα, άψυχα και έμψυχα, μοιάζουν με παγωμένα αντικείμενα που έχουν ακινητοποιηθεί στο χρόνο, χωρίς όμως να μας δίνουν τη φευγαλέα εντύπωση της στιγμής. Αντιθέτως, εδώ βλέπουμε μια "αιώνια" αναπαράσταση του πώς είναι ο αστικός βιομηχανικός κόσμος, καμωμένος μέσω των δυνατοτήτων της τελευταίας λέξης της επιστήμης που συνέβαλε στη διαμόρφωσή του:
μαριονέτες που κινούνται με απόλυτη τάξη. Καμπύλες, κύλινδροι, καθαρότητα, τάξη, όλα εναρμονισμένα από υπέρτατους νόμους.
Ομολογουμένως το στιλ του είναι πολύ ξεχωριστό, αλλά η προσπάθειά του να "λύσει" τις ατέλειες του Ιμπρεσιονισμού αποδίδει έργα τεχνικά τέλεια αλλά ταυτόχρονα αλλόκοτα.
O πίνακας εκτίθεται στο Art Studio of Chicago.
Βιβλιογραφία
Χρήστου, Χ. (1993). Η ευρωπαϊκή ζωγραφική του 19ου αιώνα. Θεσσαλονίκη: Βάνιας
σελ. 467-475
Gombrich, E. H. (1998). Το χρονικό της τέχνης. Β’ Έκδοση, μετάφραση της 16ης αγγλικής. Αθήνα : ΜΙΕΤ
σελ. 544
Argan, G. C. & Bonito Oliva, A. (2014). Η μοντέρνα τέχνη 1770-1970. Η τέχνη στην καμπή του 21ου αιώνα. Ηράκλειο: ΠΕΚ
σελ. 86-88
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου