Η Σαλώμη, η αρχετυπική "μοιραία γυναίκα", η παρθένα-πόρνη του Mallarme, στέκεται προκλητικά ακίνητη μπροστά στο θεατή, επιδεικνύοντας το μισόγυμνο κορμί της και δείχνει με το αυθάδικα τεταμένο χέρι της την κομμένη κεφαλή του Ιωάννη. Λάμπει ο άγιος, αλλά από τα μαλλιά του τρέχουν πηχτές στάλες αίμα.
Η Σαλώμη δείχνει με την πόζα της πως εξουσιάζει τα πάντα. Πέτυχε το κατόρθωμά της. Ένας μικρός μαύρος πάνθηρας στα πόδια της βρυχάται, αλλά ούτε που του δίνει σημασία. Πίσω της, ο Ηρώδης στο θρόνο του με την Ηρωδιάδα, αχνές σκιές, αναλογίζεται τι συνέβη, πώς τον ξεγέλασε η Σαλώμη. Στα δεξιά, ο φρουρός ακίνητος, δεν κοιτάζει προς το όραμα γιατί μόνον η Σαλώμη το βλέπει, η κεφαλή δε βρίσκεται επί πίνακι, είναι μια οπτασία.
Πόσο διαφορετική από τη Σαλώμη του Καραβάτζιο!
Ο Μορώ είναι ο ιεράρχης των συμβολιστών.
Τα θέματά του, συχνότατα από τη μυθολογία, με ιδιαίτερη προτίμηση στα βιβλικά θέματα, εκφράζουν τα προσωπικά του συναισθήματα κι οράματα.
Επιχειρεί να καταστήσει ορατό αυτό που είναι μόνο πνεύμα.
Επανασυνδέεται με την ποιητική του υψηλού.
Αποσυνδέει το ωραίο από τις ορατές όψεις του φυσικού κόσμου.
βιβλιογραφία
Noël, B. (1979). Gustave Moreau. Paris: Fernand Hazan
Το μουσείο Μορώ στο Παρίσι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου